Mijn zus ligt op de IC. Zus heeft Covid-19. Op de IC. Corona. Mijn zus. Ze mantelzorgde voor haar moeder. Moeder werd ziek en toen werd zus ook ziek. 

Toen ze ziek werd, vroeg ik de telefoonnummers van haar zoons. Ik wilde ze graag kunnen bereiken. Want ondanks dat ze mijn zus is, heb ik haar moeder en een van haar kinderen nog nooit ontmoet. Ze kennen mij niet. Ik ken hen niet. Dat is eigenlijk heel raar. Om de naaste familie van je zus niet te kennen.

Zaterdagnacht is ze in slaap gebracht. Ik hoorde het van haar zoons. Mijn zus ligt op de IC. Ik val met haar in slaap en ik denk het eerst aan haar als ik wakker word. Dus ik zei op zondag en maandag, tegen wie vroeg hoe het met mij ging: ‘Mijn zus ligt op de IC.’ Ik dacht er meteen achteraan dat ik moest uitleggen dat ik niet met haar ben opgegroeid. Dat we officieel niet verwant zijn. Dat ze dan wel mijn zus is, maar niet een zus zoals veel andere mensen een zus hebben. Achter deze zus en alle andere broers en zussen schuilt een heel verhaal. Ik slikte het in. Mijn zus ligt op de IC. 

Het is een beetje zoals met mijn biologische vader. Als ik hem ‘mijn vader’ noem, dan vinden veel mensen daar wat van. Een vader, dat is iemand die je snotneus afveegt, die je leert fietsen. Niet iemand die zijn zaakje in een potje inlevert bij de dokter. Ik vind het zelf ook verwarrend want ik had er al een. Een vader. Als ik ‘biologische vader’ zeg, zijn er ook mensen die daar iets vinden. Donorvader, zelfde verhaal. Nou goed, wij zijn dus mensen bij wie familiebanden ter discussie staan. Iedereen mag er iets van vinden. Hem noem ik meestal Gerard. Dat helpt, maar houdt hem ook op afstand, mijn vader. 

Mijn zus ligt op de IC. We maken ons natuurlijk zorgen over haar. Ik vraag haar zoons geregeld via de app hoe het gaat. Het voelt alsof ik geen recht heb. Op haar. Op verdriet en zorg om haar. En toch is ze gewoon mijn zus. Want dit is hoe het in mijn familie nou eenmaal georganiseerd is. En daar heb ik dus niet om gevraagd. Dit is gewoon hoe het is. 

Word maar gauw beter, lief zusje, dan eten we samen taartjes.

Join the discussion 6 reacties

  • Casper Evers schreef:

    Sterkte Ester met je zus.
    X

  • Lisette schreef:

    ❤ herkenbaar. 100%.

  • Anton schreef:

    Beste Ester,

    Wat afschuwelijk, ik schrik er van. Wat kan ik doen? Meer dan betrokkenheid tonen dan in deze brief, maar hoe? Ik weet het niet.
    Ik hoop vurig dat ze weer beter wordt, voor haar zoons, voor haar familie en voor jou!
    Probeer goed te slapen, wordt fit wakker en zorg dat je niet ziek wordt.

    Liefs, Anton.

  • Georgette Halkes schreef:

    Mooi geschreven! Beterschap voor je zus

  • Clarita schreef:

    Lieve Ester,
    Mooi geschreven, sterkte voor jou…en beterschap voor jouw zus.
    Liefs Clarita

    (misschien heb ik ook wel een zus (of broer) op de IC bedenk ik me nu)

  • Maartje Groot schreef:

    Oh, Ester! Wow, wat een verhaal en wat een spanning. Hoop dat je zus er goed doorheen komt!
    Ik begrijp je verwarrende familie relaties, of moet ik zeggen ‘familie’-relaties? Het is niet belangrijk wat men vindt. Jij hebt zorgen, om je zus.
    Heel veel sterkte en ik steek een kaarsje aan op de goede afloop…

Geef een reactie op Georgette Halkes Cancel reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Contact

    Contact