Hoera! Een meisje!

Twee weken geleden trakteerde ik op mijn werk op beschuit met roze muisjes. Collega’s die langsliepen keken beduusd wanneer bleek dat de beschuitjes van mij waren. Ik hielp ze uit de droom: ik heb een zusje! Ze heet Jacqueline en ze is 1 meter 81. 

Dat levert bijzondere gesprekken op. Mijn directe collega’s weten natuurlijk wel hoe het zit. Die horen me vaker over de zoektocht naar mijn biologische vader, een bezoek aan het ministerie van VWS of andere donorkind-gerelateerde activiteiten. Voor mensen die verder van me afstaan, was het even slikken. En dan toch moed verzamelen om door te vragen. Hoe zit dat dan?

Enige tijd terug, nam een KID ‘kind’ uit de praktijk van Swaab via deze site contact met me op. Ze is wat ouder dan ik, weet al geruime tijd dat ze donorkind is en had nu toch de stoute schoenen aangetrokken en zich bij de KID DNA-databank van Fiom gemeld. We belden met elkaar en in dat gesprek vroeg ik haar ook een test bij een andere databank te doen. Eentje die niet alleen ouder/kind relaties blootlegt, maar ook de DNA-band tussen broers en zussen bevestigt. Uiteindelijk heeft ze zo’n test gedaan en dan krijg je dus zomaar op een lome woensdagavond om elf uur de uitslag. Ze is onze halfzus!

Dat zorgt voor een slapeloze nacht. Zoals nieuwe broertjes en zusjes dat in andere ‘normale’ gezinnen ook doen. Ruim twee jaar geleden was ik nog enig kind. En mijn nieuwe zus is nu al mijn vierde zus. Naast twee broers. Daar word ik even stil van, hoor…

Ik heb haar dezelfde avond nog toegevoegd aan onze #handmade appgroep. En op zondag zaten we hier, als een echte familie op een Hollandse verjaardag. Met elkaar in een kring in de tuin. Elkaar te bekijken en te bevragen. Ik geniet ervan. Van die broers en zussen.  

Zeven is nog een eitje. Ik heb vrienden met 70 broers en zussen. Dat is de dagkoers. Het is altijd de dagkoers. Morgen kan het weer anders zijn.

Welkom in mijn gekke nieuwe familie, Jacqueline!