okt 30
0

Bijzondere ontmoetingen
(Dick Swaab)

By | Ontmoetingen | 3 Comments

Mijn eerste ontmoeting met ‘de zoon van…’

In 2012 (ik wist toen elf jaar dat ik met behulp van anoniem zaad gemaakt ben) liep ik bij toeval Dick Swaab tegen het lijf. De zoon van de dokter die mij ‘gemaakt’ heeft. Ik ging met Daphne heerlijk Japans eten bij een restaurant in Amstelveen, toen ik hem zag zitten. Ik herkende hem van zijn boek ‘Wij zijn ons brein’, dat ik natuurlijk in de kast had staan en waar hij in het voorwoord zo mooi over zijn vader en de sfeer vroeger thuis had geschreven.

Daphne wist nog van niets, ik had haar nooit iets verteld over mijn ontstaansgeschiedenis. Maar toen ik daar zat voelde ik de adrenaline door mijn lijf gaan, het was ‘nu of nooit’? Misschien wist meneer Swaab meer over de leverancier van het zaadje waarmee ik verwekt was? Ik heb Daphne gezegd dat ik ‘even iets moest doen’, heb diep ingeademd en ben op hem afgestapt. ‘Goedenavond, meneer Swaab, neem me niet kwalijk dat ik u stoor. Mijn naam is Ester en ik ben donorkind.’ Hij reageerde direct. ‘Alles is verbrand.’

Nu was ik in die tijd nog niet actief ‘op zoek’, maar probeerde ik wel het tijdsbeeld te begrijpen en te toetsen. Het tijdsbeeld dat mijn ouders geschetst hadden, waarin geheimhouding de norm was. Mijn ouders hadden zo’n groot geheim voor me bewaard, dat ik niet alles zomaar voor zoete koek slikte, maar graag mijn feiten checkte… Ik kreeg Dick’s mailadres en op mijn verzoek stuurde hij me verschillende publicaties toe, waarin zijn vader over KID (kunstmatige inseminatie met donorsperma) geschreven had. Zo weet ik bijvoorbeeld dat er in de jaren ’50 en ’60 in zijn praktijk circa 500 kindertjes zijn verwekt, en welke criteria hij belangrijk vond bij de selectie van donoren. Al was die informatie wel erg gedateerd, want uit 1955.

Na ontvangst van die informatie was ik even ‘tevreden’. Niet wetende dat er jaren later meer ontmoetingen zouden volgen.

okt 26
184

Ester,
donorkind uit 1972

By | Over Ester | No Comments

Ik ben Ester. Geboren in 1972. Verwekt met het zaad van een anonieme donor. Ik ben dus een ‘donorkind’ of ‘KID-kind’.

Hoezeer artsen ook van mening kunnen zijn dat biologie onzin is (geloof me, ze zijn er nog), dat neemt niet weg dat ik een gemis ervaar. De helft van mijn afkomst is foetsie, weg, verbrand. Dus van wie ik die zaken heb die de huisarts ‘familiair’ noemt? Geen idee.

Ik moet meerdere malen per dag mijn ogen schoonmaken, omdat er kleine witte ‘oogsnotjes’ in mijn ooghoeken zitten. Mensen die dicht bij me staan zien dat en waarschuwen me even, door een gebaar te maken. Maar van wie ik dat heb?

Ik ben een trotse mama van twee prachtige pubermeiden, die ik samen met hun vader in vriendschappelijk co-ouderschap grootbreng. Toch had ik er naar mijn mening strikt genomen niet moeten zijn. Mijn ouders hebben in al hun onwetendheid een hypotheek op mijn afkomst genomen. Hun kinderwens moest en zou vervuld en is ingeruild voor mijn ‘genealogical bewilderment’ (een mooie term waar ik nog geen goede vertaling voor gevonden heb). Het probleem is een generatie opgeschoven. En bedankt.

Het is niet eenvoudig om uit te leggen wat ik als donorkind ervaar. We krijgen allemaal immers geregeld te horen dat we ‘zo gewenst’ zijn. Blijkbaar is dat niet genoeg. Ik heb een oergevoel, een diepgewortelde wens ergens bij te horen, onderdeel te zijn van iets groters, herkenning te vinden in anderen. Om beter te begrijpen waarom ik ben, wie ik ben.

 

okt 25
0

Ik ben 99,9% Europees

By | Over Ester | One Comment

Ik ben 99,9% Europees. Hoe ik dat weet? Dat heeft 23andme me verteld.

23andme is een commerciële DNA databank, gevestigd in Mountain View, California. Als je een DNA profiel bij ze wil laten maken, sturen ze je een buisje op, dat je nadat je het hebt vol gespuugd weer kunt terugsturen. Na een week of zes kun je dan online je DNA profiel bekijken.

Ik kende de verhalen van artsen die eigen zaad gebruikten. Ik had niet de indruk dat ‘mijn’ dokter die praktijken bezigde, maar toch maakten we in kleine kring wel eens de grap dat ik een ‘Swaabje’ was. Ook doen er verhalen de ronde dat Swaab met studenten, maar ook met donoren uit zijn eigen persoonlijke omgeving werkte. Ik had in mijn pubertijd een behoorlijke fascinatie voor het Jodendom opgevat en verklaarde dat, nadat ik gemaakt bleek te zijn door een Joodse gynaecoloog, door het feit dat ik dan vast Joods bloed had?

Nou, nee dus. Nul komma niks procent. Dat was even gek om te horen, omdat het idee zich behoorlijk in mijn hoofd genesteld had. Toch is het ook voor mij als donorkind heel boeiend om te weten wat mijn afkomst is. En is het interessant om te leren over haplo groepen, centimorgans en meer van die DNA praat.

Oh en waar die andere 0,1% vandaan komt? Oost Azië of ‘native American’. Ik heb het altijd geweten, er huist een klein indiaantje in mij!

Wil je je ook laten testen bij 23andme? Klik dan hier.

Contact

    Contact