Ulgina is, net als ik, donorkind uit de vroege jaren ’70. Ze weet nog maar kort dat ze donorkind is en heeft onderstaand filmpje gemaakt. Dat filmpje is inmiddels talloze keren bekeken en gedeeld op Facebook. Ik weet dat ze al reacties heeft ontvangen, en ik hoop zó dat het haar iets oplevert! Fijn als jij het filmpje ook wilt kijken en delen.
Ik ben Ester. Geboren in 1972. Verwekt met het zaad van een anonieme donor. Ik ben dus een ‘donorkind’ of ‘KID-kind’.
Hoezeer artsen ook van mening kunnen zijn dat biologie onzin is (geloof me, ze zijn er nog), dat neemt niet weg dat ik een gemis ervaar. De helft van mijn afkomst is foetsie, weg, verbrand. Dus van wie ik die zaken heb die de huisarts ‘familiair’ noemt? Geen idee.
Ik moet meerdere malen per dag mijn ogen schoonmaken, omdat er kleine witte ‘oogsnotjes’ in mijn ooghoeken zitten. Mensen die dicht bij me staan zien dat en waarschuwen me even, door een gebaar te maken. Maar van wie ik dat heb?
Ik ben een trotse mama van twee prachtige pubermeiden, die ik samen met hun vader in vriendschappelijk co-ouderschap grootbreng. Toch had ik er naar mijn mening strikt genomen niet moeten zijn. Mijn ouders hebben in al hun onwetendheid een hypotheek op mijn afkomst genomen. Hun kinderwens moest en zou vervuld en is ingeruild voor mijn ‘genealogical bewilderment’ (een mooie term waar ik nog geen goede vertaling voor gevonden heb). Het probleem is een generatie opgeschoven. En bedankt.
Het is niet eenvoudig om uit te leggen wat ik als donorkind ervaar. We krijgen allemaal immers geregeld te horen dat we ‘zo gewenst’ zijn. Blijkbaar is dat niet genoeg. Ik heb een oergevoel, een diepgewortelde wens ergens bij te horen, onderdeel te zijn van iets groters, herkenning te vinden in anderen. Om beter te begrijpen waarom ik ben, wie ik ben.
Ik ben 99,9% Europees. Hoe ik dat weet? Dat heeft 23andme me verteld.
23andme is een commerciële DNA databank, gevestigd in Mountain View, California. Als je een DNA profiel bij ze wil laten maken, sturen ze je een buisje op, dat je nadat je het hebt vol gespuugd weer kunt terugsturen. Na een week of zes kun je dan online je DNA profiel bekijken.
Ik kende de verhalen van artsen die eigen zaad gebruikten. Ik had niet de indruk dat ‘mijn’ dokter die praktijken bezigde, maar toch maakten we in kleine kring wel eens de grap dat ik een ‘Swaabje’ was. Ook doen er verhalen de ronde dat Swaab met studenten, maar ook met donoren uit zijn eigen persoonlijke omgeving werkte. Ik had in mijn pubertijd een behoorlijke fascinatie voor het Jodendom opgevat en verklaarde dat, nadat ik gemaakt bleek te zijn door een Joodse gynaecoloog, door het feit dat ik dan vast Joods bloed had?
Nou, nee dus. Nul komma niks procent. Dat was even gek om te horen, omdat het idee zich behoorlijk in mijn hoofd genesteld had. Toch is het ook voor mij als donorkind heel boeiend om te weten wat mijn afkomst is. En is het interessant om te leren over haplo groepen, centimorgans en meer van die DNA praat.
Oh en waar die andere 0,1% vandaan komt? Oost Azië of ‘native American’. Ik heb het altijd geweten, er huist een klein indiaantje in mij!
Wil je je ook laten testen bij 23andme? Klik dan hier.
Op deze plek breng ik verslag uit van wat je mijn ‘roadtrip’ zou kunnen noemen. Mijn zoektocht. Ik zoek continu naar aanknopingspunten en ga daar vervolgens mee aan de slag. Ik wil bijvoorbeeld graag begrijpen hoe er in de tijd dat ik ‘gemaakt’ werd tegen KID aangekeken werd, wat motieven van zaaddonoren zijn en waar ik nou mijn biologische vader moet zoeken? Appeltaart speelt in het onderzoeken van die aanknopingspunten een bijzondere rol. De symboliek achter deze appeltaart is, dat hij van mijn grootmoeder van moeder’s kant is. In die zin is dit recept een familietraditie van moeder’s kant. En ik zou in mijn zoektocht ook zo graag de tradities van vader’s kant kennen… Dat is een mooie gespreksopener als ik weer eens vanuit het niets iemand heb opgebeld met het verzoek eens met mij af te spreken om te praten…
Oma Dini’s appeltaart
Ingrediënten: 250 gram zelfrijzend bakmeel, 200 gram boter, 160 gram suiker, 2 zakjes vanillesuiker, een citroen (rasp en sap), een losgeklopt ei, anderhalve kilo goudreinetten en veel kaneel.
Bereiding: maak deeg van meel, boter, suiker, vanillesuiker, citroenrasp en ei. Schil anderhalve kilo appels, verdeel ze in kwarten en snij die kwarten weer in plakjes. Meng de appelschijfjes met wat schepjes suiker, het sap van de citroen en een enorme hoeveelheid kaneel. Doe het deeg als een platte plak in een vlaaivorm, zet de appelpartjes haaks op het deeg. Circa 50 minuten bakken op 180 graden.
Recente reacties