feb 13
0

Een historische dag

By | Zoektocht | 5 Comments

Vandaag kregen de donorkinderen van dokter Karbaat een prachtige uitspraak bij de rechtbank in Rotterdam. Rechtvaardigheid voor tientallen donorkinderen. Maar ook voor mij persoonlijk was vandaag een historische dag.

Al tweeënhalf jaar bouw ik gestaag aan de stamboom van mijn donorvader. Na ongeveer een jaar bouwen vonden Nicole en ik gezamenlijke voorouders van meerdere matches en sindsdien hebben we al aardig wat DNA-matches in een grote boom kunnen hangen. Onze Amsterdamse boom. Een boom waarvan we weten dat wij ergens een mooi plekje moeten hebben. Maar we hadden geen idee waar.

Afgelopen vrijdagavond kwam daar in één klap verandering in. We hadden ineens de beste match tot nu toe! In Myheritage, een databank die al geruime tijd in Nederland op TV adverteert. De hoeveelheid gedeeld DNA met deze match verschilt van broer tot zus, maar het mooie is dat er in onze 4.000 mensen omvattende boom ineens een aantal takken afvalt. Dat we ineens een idee krijgen waar we misschien zouden moeten zoeken? Tijd voor actie!

Vandaag ging ik op pad. Op bezoek bij familie van vaders kant. Ik ben 46 jaar en heb vandaag voor het eerst familie in vaderlijke lijn ontmoet. Een broer, neef of achterneef van mijn vader.

Het was twintig minuutjes rijden naar zijn huis. Een spannende rit, waarin ik alle mogelijke scenario’s nog eens in mijn hoofd liet omgaan. Op mijn lippen beet, bij de gedachte dat mijn vader misschien al overleden is. Nee Ester, niet huilen nu.

Het huis was net als op de foto (lang leve Google maps) en de man die opendeed was de man die ik op foto’s online had gevonden. Hij kan niet onze vader zijn, daarvoor is hij te jong. Maar ik dacht toch iets van mezelf te zien, in deze voor mij op dat moment nog volslagen vreemde man.

Ja, ik mocht binnenkomen. Ik vertelde het wonderlijke verhaal van mijn ontstaan, een onvruchtbare vader, een dokter in Amsterdam, mijn twee broers en drie zussen. ‘Ik denk dat wij familie zijn’.

Ik ben ruim twee uur binnen geweest. Heb verhalen gehoord over familieleden. Foto’s gekeken. We hebben slechte grappen gemaakt. Ik zei gister nog tegen Nicole: ik kan ook bellen en vragen of hij een slechte grap wil maken om te checken of hij familie is. Want ik geloof dat dat een van de dingen is die wij, broers en zussen gemeen hebben.

Zo hartelijk als ik vandaag ontvangen ben… ik ben er stil van. Ik zat in een enorme adrenaline rush en nu ik langzaam land, ben ik zo blij dat ik gegaan ben en ben ik zo vreselijk dankbaar dat deze lieve mensen de tijd voor mij namen.

Toen ik vertrok liepen ze met me mee naar de auto en zwaaiden me samen uit. Mijn hartje springt over als ik daaraan denk. Nu afwachten wat het DNA staal zegt dat ik heb mogen afnemen. Is hij de broer, neef of achterneef van onze vader?

Klik hier en laat je mailadres achter, als je op de hoogte wilt blijven van mijn zoektocht.

jan 22
0

Vaders vinden

By | Zoektocht | 3 Comments

Ik ervaar een groot gemis. Ik zou graag weten wie mijn biologische vader is. Door aandacht te vragen voor de problematiek van donorkinderen en anderen te helpen hun vader te vinden, ben ik op een positieve manier bezig met dat gemis. Dan is het verdriet dat ik heb van jaren voorgelogen zijn door mijn ouders en de genetische ramp die mijn donorvader veroorzaakt, in enigerlei mate nuttig en dus niet voor niks.

Ruim twee jaar geleden kwam ik erachter dat je met de combinatie van DNA- en stamboomonderzoek je biologische vader kunt vinden. Ik volgde een aantal gespecialiseerde Facebook groepen uit de VS en leerde: het enige wat je nodig hebt is de zekerheid dat een match van vaders kant is, wat stamboomskills en ja, ook wel wat geluk.

Dus heb ik mijn moeder getest, als oefening haar stamboom gebouwd, gefaseerd geïnvesteerd in drie DNA databanken en puzzelen maar. Mijn hoogste matches zijn nog steeds niet best, maar dat donorkinderen zo hun vader kunnen vinden, staat met de ervaringen van Donor Detectives NL/BE nu echt als een paal boven water.

De tijdgeest zit mee. In Nederland is MyHeritage reclame gaan maken op TV voor haar DNA tests. Ik heb sterk het vermoeden dat de verkopen hoog waren rond ‘Black Friday’ en voor de Kerst, want momenteel stromen dagelijks tientallen nieuwe DNA-matches binnen. Voor mijn zussen en broers en mij helaas nog vrij verre matches, maar veel andere donorkinderen krijgen momenteel de prachtigste matches cadeau! Als je matches hebt boven de 100 cM (centimorgan) kun je gaan stambomen en heb je een goede kans je donorvader te vinden. De Donor Detectives NL/BE hebben search angels die je helpen in je zoektocht. Je zult zelf aan de bak moeten, maar je bent niet alleen!

Soms vraag ik me af of ik het goed doe. Dat stambomen is bij vlagen best verslavend en mijn eigen zoektocht ligt momenteel eigenlijk gewoon wel stil. Dan is anderen helpen fijn. Maar ik vraag me ook wel eens af of ik mezelf niet verdoof door maar te blijven hollen en niet stil te staan. Bang om te voelen hoe het is als er even geen beweging is?

Wie helpt me hopen op een mooie match van vaders kant? Of beter nog: wie koopt een testje en helpt zo misschien iemand die familie zoekt?

jan 20
0

Get together

By | Ontmoetingen | One Comment

Vandaag hadden we een ontmoetingsdag (‘get together’) met mensen die in de praktijk van Levie, Swaab of Krammer gemaakt zijn. Het was onze derde. Wat is er in die korte periode van twee jaar veel veranderd!

Twee jaar geleden was ik nerveus. Ik was een half jaar eerder lid geworden van de geheime groep van Stichting Donorkind, en zou die dag allemaal lotgenoten ontmoeten. En niet zomaar lotgenoten, maar mensen die bij dezelfde dokter vandaan kwamen als ik. Die middag hadden we het fijn samen, we keken naar elkaar en vroegen ons geregeld af: zijn wij familie? Lijk jij op mij? Hebben wij dan misschien dezelfde donorvader?

Ik had die dag in februari vier FTDNA Family Finder tests, geleend van familie detective Els Leijs, in mijn tas gestopt. Met de Donor Detectives NL/BE (toen nog ‘donormeisjes en een detective’) waren we als onderdeel van onze zoektocht naar familie immers gestart met testen bij commerciële DNA databanken zoals die van FTDNA. Die middag heb ik er drie verkocht. Aan twee mensen die dachten dat ze verwant waren. Een van hen nam er ook een mee naar huis voor zijn zus, omdat hij toch ook graag wilde weten of zij heel of half verwant waren. De volgende dag appte Saskia mij, dat ze toch ook wel een test wilde. En wat er toen gebeurde is geschiedenis.

Twee jaar later hebben velen van ons, die toen op die ontmoetingsdag waren, familie gevonden. Soms wel meer dan tien broers en zussen. En het wordt nog mooier: een aantal vond ook hun vader.

Het is verdrietig dat ons dat nog niet allemaal is gelukt. Want ik voel een grote rijkdom als ik vandaag even in een hoekje sta met zus Nicole, broer Peter en diens broer Tobias, die ik vandaag mocht ontmoeten.

Ik ben benieuwd wat komend jaar weer voor verrassingen in petto heeft!

dec 06
0

Ben jij een ‘Swaabje’?

By | Lotgenoten | No Comments

Het gebeurt geregeld dat ik zie dat mijn hele site gelezen wordt. Van voor naar achter. Dat gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt, weet ik inmiddels uit ervaring dat er waarschijnlijk een nieuw ‘Swaabje’ onderweg is. Een donorkind, verwekt bij dokter Leo Swaab in Amsterdam.

Mijn hart breekt dan een beetje. Want ik weet hoe het is om te horen dat je donorkind bent. Veel lotgenoten horen het pas op latere leeftijd en er zijn hartverscheurende verhalen bij. Ik ken inmiddels ruim vijftig andere ‘Swaabjes’ en als jij er ook een bent, breng ik je graag met de groep in contact. We hebben met elkaar een besloten en geheime Facebook groep. Niemand ziet dat je er lid van bent. Een veilige omgeving met andere mensen die vaak vergelijkbare verhalen vertellen. Zo vinden we herkenning bij elkaar en proberen we de puzzel van ons ontstaan te leggen.

Het maakt me ook blij als er weer iemand bij komt. Want steeds meer donorkinderen vinden familie van vaders kant! Velen van ons doen DNA onderzoek. Dat kan al voor een paar tientjes. Zo vinden we ook (half)broers en (half)zussen. In onze geheime groep zijn inmiddels meerdere groepen broers en zussen. Er is een groep van tien, eentje van zeven, ikzelf heb vijf broers en zussen, er zijn er een paar die met zijn drietjes zijn en een paar met twee. En een paar die nog niet gevonden hebben. De meesten willen graag weten wie hun donorvader is, maar dat hoeft ook weer niet voor iedereen. En zo vindt iedereen zijn of haar weg. Als iemand zoekt en vindt, zijn we blij voor elkaar. Als je dat niet wilt, is het ook okay.

Er is ook al een aantal donorvaders gevonden. En nee, als je donorkind bent en gemaakt bij Swaab, dan ben je waarschijnlijk niet van een student. Steeds meer tekent zich een ander profiel af, op basis van de donorvaders die we nu gevonden hebben.

Dussssss. Ben je donorkind en kom je bij Swaab vandaan? Mail me dan! We wisselen telefoonnummers uit, bellen met elkaar… Ik ben altijd blij als iemand contact zoekt. Omdat ik het zelf heel fijn vind om lotgenoten te spreken en mij dat ook veel bijzonders gebracht heeft. Omdat ik hoop dat de herkenning jou ook goed zal doen. Je bent heel, heel welkom! Mail me: donorkind@esterdelau.nl. Ik kijk ernaar uit van je te horen.

Contact

    Contact