jan 22
0

Vaders vinden

By | Zoektocht | 3 Comments

Ik ervaar een groot gemis. Ik zou graag weten wie mijn biologische vader is. Door aandacht te vragen voor de problematiek van donorkinderen en anderen te helpen hun vader te vinden, ben ik op een positieve manier bezig met dat gemis. Dan is het verdriet dat ik heb van jaren voorgelogen zijn door mijn ouders en de genetische ramp die mijn donorvader veroorzaakt, in enigerlei mate nuttig en dus niet voor niks.

Ruim twee jaar geleden kwam ik erachter dat je met de combinatie van DNA- en stamboomonderzoek je biologische vader kunt vinden. Ik volgde een aantal gespecialiseerde Facebook groepen uit de VS en leerde: het enige wat je nodig hebt is de zekerheid dat een match van vaders kant is, wat stamboomskills en ja, ook wel wat geluk.

Dus heb ik mijn moeder getest, als oefening haar stamboom gebouwd, gefaseerd geïnvesteerd in drie DNA databanken en puzzelen maar. Mijn hoogste matches zijn nog steeds niet best, maar dat donorkinderen zo hun vader kunnen vinden, staat met de ervaringen van Donor Detectives NL/BE nu echt als een paal boven water.

De tijdgeest zit mee. In Nederland is MyHeritage reclame gaan maken op TV voor haar DNA tests. Ik heb sterk het vermoeden dat de verkopen hoog waren rond ‘Black Friday’ en voor de Kerst, want momenteel stromen dagelijks tientallen nieuwe DNA-matches binnen. Voor mijn zussen en broers en mij helaas nog vrij verre matches, maar veel andere donorkinderen krijgen momenteel de prachtigste matches cadeau! Als je matches hebt boven de 100 cM (centimorgan) kun je gaan stambomen en heb je een goede kans je donorvader te vinden. De Donor Detectives NL/BE hebben search angels die je helpen in je zoektocht. Je zult zelf aan de bak moeten, maar je bent niet alleen!

Soms vraag ik me af of ik het goed doe. Dat stambomen is bij vlagen best verslavend en mijn eigen zoektocht ligt momenteel eigenlijk gewoon wel stil. Dan is anderen helpen fijn. Maar ik vraag me ook wel eens af of ik mezelf niet verdoof door maar te blijven hollen en niet stil te staan. Bang om te voelen hoe het is als er even geen beweging is?

Wie helpt me hopen op een mooie match van vaders kant? Of beter nog: wie koopt een testje en helpt zo misschien iemand die familie zoekt?

jan 20
0

Get together

By | Ontmoetingen | One Comment

Vandaag hadden we een ontmoetingsdag (‘get together’) met mensen die in de praktijk van Levie, Swaab of Krammer gemaakt zijn. Het was onze derde. Wat is er in die korte periode van twee jaar veel veranderd!

Twee jaar geleden was ik nerveus. Ik was een half jaar eerder lid geworden van de geheime groep van Stichting Donorkind, en zou die dag allemaal lotgenoten ontmoeten. En niet zomaar lotgenoten, maar mensen die bij dezelfde dokter vandaan kwamen als ik. Die middag hadden we het fijn samen, we keken naar elkaar en vroegen ons geregeld af: zijn wij familie? Lijk jij op mij? Hebben wij dan misschien dezelfde donorvader?

Ik had die dag in februari vier FTDNA Family Finder tests, geleend van familie detective Els Leijs, in mijn tas gestopt. Met de Donor Detectives NL/BE (toen nog ‘donormeisjes en een detective’) waren we als onderdeel van onze zoektocht naar familie immers gestart met testen bij commerciële DNA databanken zoals die van FTDNA. Die middag heb ik er drie verkocht. Aan twee mensen die dachten dat ze verwant waren. Een van hen nam er ook een mee naar huis voor zijn zus, omdat hij toch ook graag wilde weten of zij heel of half verwant waren. De volgende dag appte Saskia mij, dat ze toch ook wel een test wilde. En wat er toen gebeurde is geschiedenis.

Twee jaar later hebben velen van ons, die toen op die ontmoetingsdag waren, familie gevonden. Soms wel meer dan tien broers en zussen. En het wordt nog mooier: een aantal vond ook hun vader.

Het is verdrietig dat ons dat nog niet allemaal is gelukt. Want ik voel een grote rijkdom als ik vandaag even in een hoekje sta met zus Nicole, broer Peter en diens broer Tobias, die ik vandaag mocht ontmoeten.

Ik ben benieuwd wat komend jaar weer voor verrassingen in petto heeft!

dec 06
0

Ben jij een ‘Swaabje’?

By | Lotgenoten | No Comments

Het gebeurt geregeld dat ik zie dat mijn hele site gelezen wordt. Van voor naar achter. Dat gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt, weet ik inmiddels uit ervaring dat er waarschijnlijk een nieuw ‘Swaabje’ onderweg is. Een donorkind, verwekt bij dokter Leo Swaab in Amsterdam.

Mijn hart breekt dan een beetje. Want ik weet hoe het is om te horen dat je donorkind bent. Veel lotgenoten horen het pas op latere leeftijd en er zijn hartverscheurende verhalen bij. Ik ken inmiddels ruim vijftig andere ‘Swaabjes’ en als jij er ook een bent, breng ik je graag met de groep in contact. We hebben met elkaar een besloten en geheime Facebook groep. Niemand ziet dat je er lid van bent. Een veilige omgeving met andere mensen die vaak vergelijkbare verhalen vertellen. Zo vinden we herkenning bij elkaar en proberen we de puzzel van ons ontstaan te leggen.

Het maakt me ook blij als er weer iemand bij komt. Want steeds meer donorkinderen vinden familie van vaders kant! Velen van ons doen DNA onderzoek. Dat kan al voor een paar tientjes. Zo vinden we ook (half)broers en (half)zussen. In onze geheime groep zijn inmiddels meerdere groepen broers en zussen. Er is een groep van tien, eentje van zeven, ikzelf heb vijf broers en zussen, er zijn er een paar die met zijn drietjes zijn en een paar met twee. En een paar die nog niet gevonden hebben. De meesten willen graag weten wie hun donorvader is, maar dat hoeft ook weer niet voor iedereen. En zo vindt iedereen zijn of haar weg. Als iemand zoekt en vindt, zijn we blij voor elkaar. Als je dat niet wilt, is het ook okay.

Er is ook al een aantal donorvaders gevonden. En nee, als je donorkind bent en gemaakt bij Swaab, dan ben je waarschijnlijk niet van een student. Steeds meer tekent zich een ander profiel af, op basis van de donorvaders die we nu gevonden hebben.

Dussssss. Ben je donorkind en kom je bij Swaab vandaan? Mail me dan! We wisselen telefoonnummers uit, bellen met elkaar… Ik ben altijd blij als iemand contact zoekt. Omdat ik het zelf heel fijn vind om lotgenoten te spreken en mij dat ook veel bijzonders gebracht heeft. Omdat ik hoop dat de herkenning jou ook goed zal doen. Je bent heel, heel welkom! Mail me: donorkind@esterdelau.nl. Ik kijk ernaar uit van je te horen.

okt 21
0

GROOT nieuws

By | Over Ester | One Comment

Ik heb GROOT nieuws! Om precies te zijn is het 2 meter 3 en hij heet Peter. Peter is onze nieuwe broer. Okay, halfbroer voor de preciezen, maar ik ben gewoon trots op mijn grote kleine broer. En voor Nicole (1 meter 85) is het fijn dat ze nu eens niet hoeft te bukken of schreeuwen om een broer of zus te bereiken. Met Peter kan ze eindelijk ‘op niveau’ communiceren.

Hoe Peter mij vond? Het is een wonderlijk verhaal. De broer die met hem opgroeide zocht contact met Stichting Donorkind. Voorzitter Ties verwees hem naar mij door, omdat we bij dezelfde dokter (Leo Swaab) vandaan komen. Toen ik mail kreeg met het verhaal van Peter en zijn broer, wist ik: de kans dat Peter ook onze broer is, is enorm. Peter heeft namelijk net als twee van mijn zussen het syndroom van Marfan. En daar plukken hij en zijn familie de wrange vruchten van. Hij is invalide geraakt door een gescheurde halsslagader. Maar Peter laat zijn koppie niet hangen. Hij is opgewekt en dapper. En ik ben diep, diep geraakt.

Ik mocht Peter als eerste van ons ontmoeten, en hem begin september een DNA test van Ancestry brengen. Afgelopen week dronken we champagne op de uitslag. Degene van ons die het meeste DNA met hem deelt is Nicole. Vandaag hebben zij elkaar gezien. Ze keken allebei in de spiegel. Dat is toch gek?! En bijzonder!

Ons familiesysteem is een rommeltje. Nog voordat het op orde is, gaat het alweer overhoop. We gaan samen onderzoeken hoe we elkaar een plekje geven in ons leven. Ik voel me bevoorrecht. En van Peter begreep ik: hij ook.

 

Contact

    Contact