Amsterdams schilderij

Een Amsterdams schilderij

By | Lotgenoten | No Comments

Gerard was een Amsterdammer. Ik heb generaties lang in Amsterdam gestamboomd voor ik hem vond. Ik ken het Amsterdams archief inmiddels op mijn duimpje. En als je hem dan gevonden hebt? Wat dan?

Ik ben op zoek gegaan naar een manier om de beste man een plekje in mijn leven te geven. Een passend plekje voor een overleden man met wie ik 50% van mijn DNA, maar geen leven deel. Een manier om het einde van mijn zoektocht te markeren.

Het werd een schilderij. In opdracht vervaardigd door Eric Tiggeler. Ik had al een mooi werk van het nabij gelegen Landgoed Zonnestraal van hem in huis en droomde over een schilderij van een plek die belangrijk was voor Gerard. Eric heeft foto’s gemaakt op twee plekken: de Sociale Verzekeringsbank in Amsterdam (het huidige Apollo House), waar Gerard als kind woonde en de Assumburg in Amsterdam Buitenveldert, waar hij met zijn gezin woonde tot hij in 1991 overleed. Mede op zijn advies en dat van mijn oudste broer Martijn, koos ik voor het eerstgenoemde.

Nu is het klaar en hangt het hier. Het is een tijdloos doek, niets op het schilderij verwijst naar de tegenwoordige tijd. Geen auto’s of parkeerautomaten. Het is ook wat melancholisch: het weer is druilerig, de wolkenlucht oud-Hollands en de plassen op straat weerspiegelen het gebouw. Het is ook stil. Leeg. Een beetje zoals Gerard voor mij is. Hij is er wel, maar maar ook weer niet. Ik kan het gebouw zien, maar heb geen idee wat er zich binnen heeft afgespeeld. Zoiets…

kwak-kwaakt

De Kwak Kwaakt

By | Lotgenoten | One Comment

Donor Detective Eefje en ik delen al jaren een liefhebberij. We houden van podcasts. We luisteren Man met de microfoon, De eeuw van de amateur, Bob, el Tarangu, De laatste dans, Teun en Gijs vertellen alles… Via mijn werk mocht ik de NPO Luister app (nu nog een experiment) vol met allerlei lekkers testen. En in de tussentijd droomden Eefje en ik van een eigen podcast. Een donorkindpodcast.

Nu is het dan zover! Eefje doet als ervaren radiovrouw de techniek, samen doen we de presentatie. De Kwak Kwaakt hebben we ‘m op haar initiatief gedoopt. Wat een heerlijke (tikje foute) naam! Laat ons kwakjes maar kwaken!

We hebben inmiddels een hele verlanglijst met zaken die we als volwassen donorkinderen met elkaar en andere ervaringsdeskundigen willen bespreken. Familiegeheimen, zoektochten, nieuwe familie, (ontelbare?) broers en zussen, alles waar je als donorkind tegenaan kunt lopen en waar herkenning verlichting en een lach kan brengen.

Het was even uitvogelen hoe het werkt, maar inmiddels is hij beschikbaar in je favoriete podcastapp. (Net echt, hè Eefje!) De Kwak Kwaakt. Via dekwakkwaakt@gmail.com horen we graag wat je ervan vindt! Ook kun je ons volgen op Instagram via @dekwakkwaakt. We gaan er eens in de vier weken een opnemen en publiceren. En we kunnen eigenlijk niet wachten tot het half maart is en we elkaar weer zien! Dan kunnen we ook de nieuwe randapparatuur testen zodat de geluidskwaliteit (nog) beter wordt.

Hier de link naar De Kwak Kwaakt op Soundcloud. Laat je ons weten wat je ervan vindt?

(Met dank aan Meije voor ons geweldige logo!)

Naschrift op 13 april 2021:
We hebben nu vier afleveringen en een bonusaflevering live staan. Ze staan in iTunes, de Google podcast app, Spotify, Soundcloud en Juke. En je vindt ze allemaal hier, met shownotes!

Breaking: zes uit zes

By | Donor Detectives | 2 Comments

Wederom groot nieuws! De Donor Detectives hebben alle zes hun vaders gevonden. Eentje wil (nog?) geen contact, twee vaders zijn overleden en de rest van ons is verwikkeld geraakt in een nieuwe zoektocht. De zoektocht hoe je de relatie met de anonieme donor, met wiens hulp jij verwekt bent, vormgeeft.

Hoe noem je elkaar? Hoe intensief heb je contact? Zijn er verwachtingen, over en weer en hoe ga je daarmee om? Is hij net zo leuk (of nog leuker) als je hoopte? Heeft hij wettige kinderen en een vrouw (of man) en hoe gaan zij met jouw bestaan om? Lijk je op hem?

Vandaag staan we in AD, hier kun je het artikel lezen. De stichting die we vier jaar geleden gestart zijn, wordt opgegeven, omdat we alle zes gevonden hebben. Ons werk, het helpen van andere volwassen donorkinderen bij het vinden van familie, zetten we voort. Vanuit de Vlaamse stichting van Donor Detective Stephke en voor Nederland vanuit Stichting Donorkind. Mocht je ook op zoek willen, stuur me een bericht. We helpen je graag op weg.

De vriend van mijn vader

By | Zoektocht | 4 Comments

Ruim een jaar geleden vond ik Gerard. Via zijn zoon, mijn oudste broer Martijn. Zowel Martijn als zijn broer Erik wilden mij en mijn broers en zussen, alles over hun vader vertellen. Heerlijk is dat, dat we terecht zijn gekomen bij een familie waarin we welkom zijn. Zo hebben we een gezamenlijke plek in de cloud, waar we foto’s en filmpjes op hebben gezet. We kunnen Gerard zien bewegen. We kunnen hem horen. Lezen. Allemaal materiaal dat met ons gedeeld is door de broers.

Maar ik had nog wel een wens: ik zou Gerard ook wel uit een ander perspectief beschreven willen krijgen. Niet dat van zijn kind, maar dat van een vriend. Nu was Gerard dus uit 1928. Als hij nog geleefd had, was hij nu 92 jaar. Een respectabele leeftijd. Van mijn opa weet ik nog, dat je op je 92e niet veel vrienden meer over hebt. Die zijn dan vaak al dood.

Maar Gerard had nog een vriend, een levende vriend. Ook een heer op leeftijd natuurlijk. Met Martijn zou ik hem bezoeken en toen kwam covid-19. En wachtten we even tot dat voorbij zou zijn. Omdat dat duurde en duurde, legde ik aan Martijn voor hoe we het zouden aanpakken. Ik dacht: wat nou als de vriend van Gerard corona zou krijgen en overlijdt?

Martijn nam contact met hem op en ik kreeg zijn gegevens. Ik mocht Koert, want zo heette hij, bellen. Terwijl ik moed verzamelde, appte broer Erik, de andere wettige zoon van Gerard. Hij stuurde een overlijdensbericht uit het Parool. Koert (de man op de foto bij dit stukje) was dood.

Ik heb nog nooit zo hartstochtelijk gehuild om iemand die ik nooit ontmoet of gesproken heb. De vriend van mijn vader.

Contact

    Contact